ΧΑΛΚΙΔΑ, 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ» ΣΤΟ «ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ» ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

Οι επέτειοι έχουν τούτο το καλό: Ο καθένας γιορτάζει ό,τι θέλει, στο όνομα της εθνικής επετείου. ‘Όπως την ίδια μέρα γιορτάζουν ακόμα και αντίπαλοι που έτυχε νάναι συνονόματοι, έτσι και στις εθνικές επετείους καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο. Η 28η Οκτωβρίου δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση: «Το ΟΧΙ το είπε ο λαός και όχι ο Μεταξάς» υποστηρίζουν οι προοδευτικοί. «Και τότε ποιόν ξύπνησε ο Γκράτσι στις 3 το πρωί;» αναρωτιούνται σοκαρισμένοι οι συντηρητικοί. Οι απαντήσεις ποικίλουν. Από τον πόλεμο μέχρι σήμερα το ποσοστό συμμετοχής του Μεταξά και του Γεωργίου Β΄στο ΟΧΙ γνώρισε πολλά σκαμπανεβάσματα. Από το 100% εξ αδιαιρέτου έπεσε αρκετά την περίοδο της ‘Ένωσης Κέντρου, για να ξανανέβει την περίοδο της Δικτατορίας. Με τη φυγή του Κωνσταντίνου ο Μεταξάς «πήρε κεφάλι» στις προτιμήσεις των απριλιανών ιδεολόγων. Στη μεταπολίτευση το ποσοστό και των δύο κατρακύλησε.

Σήμερα υπάρχουν κάποια δείγματα ότι οι δυο δράστες της 4ης Αυγούστου ξαναπαίρνουν την θέση τους στο πάνθεο της ελληνικής Ιστορίας. Ανεξάρτητα, πάντως, από αυτές τις ιστορικές παλινδρομήσεις, τόνο της εθνικής επετείου δίνει το επίσημο εορταστικό πρόγραμμα, που έχει μείνει αναλλοίωτο. Η παρέλαση της «μαθητιώσας» νεολαίας και στρατιωτικών τμημάτων, η δοξολογία στον ‘Άγιο Νικόλαο και ο πανηγυρικός της ημέρας. Έπεται δεξίωση... ‘Όσες προσπάθειες έγιναν, να εμπλουτιστεί ο εορτασμός και με άλλα στοιχεία της λαϊκής μνήμης, κατέληξαν σε καρικατούρα: τα αντάρτικα δίπλα στων «εχθρών τα φουσάτα πέρασαν» και οι σημαίες των ταγμάτων του ΕΛΑΣ δίπλα σε παρασημοφορημένους χίτες. Ο Μεταξάς, έστω και απών, είναι πάντοτε το τιμώμενο πρόσωπο. Χαλκίδα 24 Οκτωβρίου 1940 και το κινηματοθέατρον “Κεντρικόν” παράλληλα με την «Βασίλισσα της ‘Όπερας» με την Μαργαρίτα Καρόζιο «πρώτην υψίφωνον της Σκάλας του Μιλάνου». παρουσιάζει την “Κλο-Κλό” όπου μεσουράνησε η Μάρθι ‘Εγκερθ. Ο “Εύριπος” (φλ. 3360, 24-10- 1940, σ.1) προβάλλει τους φόβους των λατρών της έβδομης Τέχνης: «Ο πόλεμος, ο οποίος μαίνεται εις ολόκληρον την Ευρώπην και επεκτείνεται ημέραν με την ημέραν και εις άλλας ηπείρους, δεν θα αφήσει ασφαλώς, διά το απώτερον ίσως μέλλον, ανεπηρέαστη, μαζί με τους παραγωγικούς κλάδους και την παραγωγήν κινηματογραφικών ταινιών τας οποίας προνοητικότατα εξησφάλισαν εγκαίρως δια την Ελλάδα αι μεγάλαι εισαγωγικαί εν Αθήναις Εταιρείαι. Εξ αυτών το “Κεντρικόν”, ως εγνώσθη, εξησφάλισε μέγιστον αριθμόν με τους αρίστους πρωταγωνιστάς της οθόνης ώστε οι Χαλκιδέοι δύνανται να είναι απολύτως βέβαιοι ότι και κατά τον εφετεινόν χειμώνα το “Κεντρικόν” θα τους ικανοποιήσει πληρέστατα προβάλλουν, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, τα πιο δυνατά έργα της Παγκοσμίου παραγωγής». Πιο συγκεκριμένα τον χειμώνα 40-41 η μεγάλη οθόνη του “Κεντρικόν” θα πρόβαλε μεταξύ άλλων και: Νινότσκα» με τη Γκρέτα Γκάρμπο, «Μπαλαλάικα» με τον Νέλσων Έντυ. «Θύελλα στο Παρίσι» με τον Ερικ φον Στροχάιμ, «Μπάτερφλάυ» με την Μαρία Τσεμποτάρι, «Βασίλισσα Ελισάβετ και ο Ιππότης του Έσσεξ» με τήν Μπέτυ Νταίβις και τον Έρολ Φλυν, «Η κατάρα της τσιγγάνας» με τον Πωλ Γιαβόρ, «Το Σιδηρούν Προσωπείο» του Αλεξάνδρου Δουμά, την επίσης μεγάλη επιτυχία της Μπέττυ Νταίβις «Το δράμα μιας αμαρτωλής», «‘Έφοδος γιγάντων» με τον Γκάρυ Κούπερ και τα «Κούτσουρα της Οξφόρδης»με τους Χονδρό-Λιγνό. «Ο Ερυθρός Σταυρός απηύθυνεν έκκλησιν προς το Πανελλήνιο προκειμένου να ενεργηθή ο ετήσιος έρανος αυτού» και υπενθυμίζεται από τον τοπικό τύπο ότι «Η 31η Οκτωβρίου είναι η ημέρα της αποταμιεύσεως, εορταζομένη διεθνώς(...). Μεταξύ των άλλων θα γίνουν ομιλίαι προς τους μαθητάς υπό ενός εκ των διδασκάλων των περί της σημασίας της αποταμιεύσεως και θα ενεργηθή και σχετικός διαγωνισμός με ορισμένο Θέμα». Το Γυμνάσιο Θηλέων της Χαλκίδας προκηρύσσει διαγωνισμό για την κάλυψη θέσεων επιστάτη και «υπηρέτου ή υπηρετρίας»: «Προτιμηθήσονται τα θύματα πολέμου ή ανάπηροι πολέμου, συμφώνως τω Νόμω». Γύρω στις 20 Οκτώβρη 1940 έληξε ο τρυγητός στην επαρχία
Χαλκίδας: «υπολογίζεται ότι η όλη παραγωγή υπέστη εφέτος μείωσιν κατά 30 τοις % περίπου. Το γλεύκος (μούστος) διετέθη εις τον Αναγκαστικόν Συνεταιρισμόν και την Ελλην. Εταιρ. Οίνων και Οινοπνευμάτων με τιμάς 11,30 έως 12,30 ελαχίστου ποσού πωληθέντος εις το ελεύθερον εμπόριον προς δρ. 12-12,5» σύμφωνα με τον “Εύριπο” (ο.π., 3), ενώ το ψωμί αγοράζεται από τους Χαλκιδέους μετά την απόφαση της ειδικής αγορανομικής επιτροπής επί της διατιμήσεως των αλεύρων της 17-10- 1940 «εις πολύ χαμηλότερα επίπεδα από άλλας ευρωπαικάς χώρας παρά την διατίμηση του αλεύρου αρτοποιίας τύπου 90 τοις % εις δραχμάς 13,87»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
http://eviac.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=17&Itemid=34