ΠΑΜΕ:21 Οκτώβρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Δίνουμε ταξική απάντηση στο συμβιβασμό, τη μοιρολατρία, την υποταγή. Παίρνουμε μαζικά μέρος στην απεργία. Γυρίζουμε την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Συμμετέχουμε μαχητικά στα ταξικά μπλοκ, στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Στις 21 Οκτώβρη η εργατική τάξη της χώρας δίνει συνέχεια στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της προηγούμενης περιόδου. Σήμερα που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση της Κυβέρνησης της ΝΔ πάνω στο εισόδημα και τις εργασιακές κατακτήσεις και τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα είναι αναγκαίο παρά ποτέ να κλιμακώσουμε τη δράση μας ενάντια στην Ε.Ε., στις Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες και τα κόμματα του Ευρωμονοδρόμου, τη μαζική καταδίκη του δικομματισμού που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών με την έναρξη της σχολικής χρονιάς κατέθεσε ολοκληρωμένο πλαίσιο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας και πρόγραμμα δράσης που να ξεκινά αρχές Οκτώβρη σε συντονισμό με το υπόλοιπο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με όρους ρήξης, σύγκρουσης και δημιουργίας όρων κλιμάκωσης του αγώνα.
Oι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ ανακοίνωσαν για άλλη μια φορά μία 24ωρη χωρίς συγκεκριμένη κλιμάκωση, κάτω από τους σχεδιασμούς της ΑΔΕΔΥ.
Οι ηγεσίες αυτές, την ημέρα της ταξικής πανεργατικής δράσης, αποφάσισαν να αναδείξουν την ιδιαιτερότητα, καλλιεργώντας τον συντεχνιασμό και έτσι αποπροσανατολίζουν τους εκπαιδευτικούς, προσπαθώντας να εμφανίσουν ένα «αγωνιστικό» προσωπείο απέναντι στις αναξιόπιστες και ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, όταν είναι γνωστό ότι και αυτές καθοδηγούνται από τις ίδιες παρατάξεις που πλειοψηφούν στις ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, δηλαδή την ΠΑΣΚ, την ΔΑΚΕ και την παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς αντίθετα, έχουμε μιαν άλλη αντίληψη. Η πάλη στην παιδεία δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς ή τους αυριανούς εργαζόμενους. Είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων, ανεξάρτητα από το μορφωτικό τους επίπεδο. Και αυτό, γιατί η αντίσταση στην επίθεση στην παιδεία, συνδέεται όλο και πιο στενά με την αντεπίθεση στον τομέα της εργασίας και της οικονομίας. Για όλους αυτούς τους λόγους η πάλη για την παιδεία αφορά όλους, και πρώτα από όλα την εργατική τάξη, στην οποία ανήκουμε και εμείς σαν εργάτες του πνεύματος.
Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να έχουν καμιά εμπιστοσύνη στις ενσωματωμένες ηγεσίες της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ. Δεν μπορούν να διαχειριστούν αγώνες ενάντια στην κυβερνητική πολιτική γιατί επί της ουσίας συμφωνούν μ’ αυτή. Οι συγκεκριμένες ηγεσίες και με σύμπραξη του κυβερνητικού δεκανικιού της ΔΑΚΕ κατά περιόδους προηγήθηκαν με προτάσεις τους ακόμα και κυβερνητικών μέτρων όπως το σχολικό μοντέλο που εφάρμοσε ο Αρσένης, την υιοθέτηση των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων(Αγωγή υγείας, κλπ). Ενταφίασαν την επετηρίδα και τη κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Όλοι μαζί αποδέχονται και διεκδικούν στη πράξη την επιδοματική πολιτική των ψίχουλων και της επαιτείας - ανεξάρτητα τι γράφουν στα διεκδικητικά πλαίσια - στη βάση του «εφικτού» και του ρεαλισμού. Αποδέχονται το Ολοήμερο σχολείο, την Ευέλικτη ζώνη και τη διαθεματικότητα, το 2πλου ανισότιμο σχολικό δίκτυο ΓΕΛ/ ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, τη αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου γι’ αυτό και δεν αντιδρούν σθεναρά στις πρόσφατες εγκυκλίους του ΥΠΕΠΘ και τα θεωρούν απλώς διαχειριστικά ζητήματα. Μόλις την περασμένη βδομάδα η κυβέρνηση αναγνωρίζοντας σαν θετικές προτάσεις της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ «για το 40 μεταλυκειακό έτος ειδίκευσης» φρόντισε να την διαβεβαιώσει ότι προσπαθεί να εξασφαλίσει σύντομα τη χρηματοδότηση του μέσα από Ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Να τι σημαίνει αριστερή πολιτική που αντιπαλεύει την κυβέρνηση της ΝΔ!
Ποια αξιοπιστία μπορούν να έχουν και να εγκαλούν την ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς διαλόγους όταν οι ίδιοι ΔΟΕ – ΟΛΜΕ αποφάσισαν να στείλουν πρόσφατα αντιπροσώπους από τα ΔΣ τους, στο «καταραμένο» ΕΣΥΠ και στον κ. Βερέμη.
Ποια φερεγγυότητα μπορούν να έχουν οι αγωνιστικές κορώνες όταν μόλις πρόσφατα αποδέχτηκαν να μετατραπούν τα ινστιτούτα ΙΠΕΜ και ΚΕΜΕΤΕ σε συνεταιράκια της Κυβέρνησης στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κατά το πρότυπο του Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ και του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ.


Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις εκείνες που μετά την «κριτική απόσταση από το ΠΑΣΟΚ», το ξελασπώνουν μπροστά σε κάθε προεκλογική περίοδο!





• Γνήσιες και ουσιαστικές Σ.Σ.Ε. χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις, σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος και για όλα τα θέματα. 1800 Ευρώ ο μισθός του νεοδιόριστου με 3600 καταληκτικό. Ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό πλην οικογενειακού και ευθύνης. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη. Όχι στη σύνδεση του μισθού με το βαθμό και την παραγωγικότητα. Αφορολόγητο όριο ο μισθός του νεοδιόριστου.

• Ενιαία εργασιακά δικαιώματα για όλους τους εκπαιδευτικούς. Κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και του θεσμού των ωρομισθίων και αναπληρωτών. Μέχρι τη δημιουργία των ενιαίων παιδαγωγικών σχολών, των οποίων οι απόφοιτοι θα διορίζονται όλοι στην εκπαίδευση, απαιτούμε μαζικούς διορισμούς μέσα από μια νέα επετηρίδα (και για την κάλυψη των έκτακτων και συνηθισμένων αναγκών με αποκλειστικά μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό στη διάθεση του Υπουργείου Παιδείας). Εξίσωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας με αυτό των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας. Άμεση νομοθετική κατοχύρωση του ωραρίου των νηπιαγωγών στην ίδια κατεύθυνση.
• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά). Κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα δημόσιο, καθολικό, υποχρεωτικό, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων, των ανέργων, των υποαπασχολούμενων και κάθε προστατευόμενου μέλους της οικογένειας. Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πλήρη σύνταξη (30/30) στα 30 χρόνια δουλειάς και στο 80% του τελευταίου μισθού. Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες. Να μην περάσει καμία ρύθμιση που καταργεί Βαρέα-Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
• Όχι στην αποκέντρωση παιδείας- υγείας- πρόνοιας και τον Καποδίστρια 2.
• Συνολική ακύρωση της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού και της σχολικής μονάδας, εργαλεία για την ιδιωτικοποίηση και την κατηγοριοποίηση της εκπαίδευσης
• Κατοχύρωση ενιαίας και αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κάθε βαθμίδας, της παραπαιδείας. Αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού και κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, άμεσης ή έμμεσης.
• Καθιέρωση Ενιαίου Δημόσιου Δωρεάν Υποχρεωτικού 12χρονου σχολείου βασικής μόρφωσης, για όλα τα παιδιά, συνέχεια της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.
• Ακύρωση συνολικά της ευέλικτης ζώνης και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, μέτρων διαφοροποίησης που αναιρούν το ενιαίο σχολείο. Απόσυρση των νέων αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων.