AΠΟ ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ ΑΥΛΩΝΑΡΙΟΥ
Ντοκουμέντα της εποχής που δημοσιεύονται πρώτη φορά.
Η τριπλή κατοχή της χώρας μας από Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους άρχισε στις 27 Απριλίου του 1941 μετά την κατάληψη της Αθήνας. Είχαν περάσει μόλις 6 μήνες από το έπος του ’40. Είναι η εποχή που αρχίζει το μεγάλο μαρτύριο του ελληνικού λαού, με τη στέρηση της ελευθερίας και της τροφής, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύεται και το μεγαλείο του, καθώς από την πρώτη στιγμή αρχίζουν οι μεμονωμένες αντιστασιακές πράξεις που θα οδηγήσουν στην οργανωμένη και μαζική αντίσταση κόντρα στους κατακτητές. Τις μέρες της κατοχής στο Αυλωνάρι προσπαθεί να προσεγγίσει το ακόλουθο γραπτό.
Στις 20 Απριλίου 1941, μετά και την κατάρρευση του μετώπου στη δυτική Μακεδονία, διαφαινόταν το αναπότρεπτο της ήττας και το τέλος της ελληνικής αντίστασης. Ήταν μια νίκη καθαρά γερμανική. Στις 27 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις εισήλθαν στην Αθήνα. Μόλις τρεις μέρες αργότερα οι γερμανικές αρχές συναινούσαν στο σχηματισμό κυβέρνησης με επικεφαλής το στρατηγό Τσολάκογλου. Η νόμιμη κυβέρνηση Τσουδερού και ο βασιλιάς εγκατέλειπαν την πρωτεύουσα για την Κρήτη.
Στην Εύβοια οι πρώτοι Γερμανοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν χωρίς να συναντήσουν αντίσταση στους Ωρεούς στις 8 το πρωί της 23ης Απριλίου με το πλοίο της γραμμής από το Βόλο που είχε καταληφθεί την προηγούμενη. Ως την επόμενη μέρα δύο επιταγμένα καίκια το «Ελένη» και το «Άγιος Νικόλαος», αποβίβασαν στην Εύβοια περίπου 500 άντρες. Στις 24 Απριλίου τμήματα της 5ης Ορεινής Μεραρχίας που πολεμούσε στις Θερμοπύλες, από τη Στυλίδα πέρασαν στα Λουτρά Αιδηψού και συνάντησαν στην Ιστιαία τα άλλα γερμανικά τμήματα. Τη διοίκησή τους είχε αναλάβει ο ίλαρχος Γιακόμπι διοικητής του 2ου λόχου του 143 Συντάγματος της 6ης Ορεινής Μεραρχίας.
Στη συνέχεια και τις επόμενες μέρες οι φάλαγγες των Γερμανών στρατιωτών κατευθύνθηκαν προς την Χαλκίδα η οποία και κατελήφθη. Έτσι η Αιδηψός, η Αγία Άννα, το Μαντούδι κατελήφθησαν στις 24 Απριλίου. Τα Ψαχνά και η Χαλκίδα στις 25. Η Λίμνη και η Κύμη στις 30. Και η Κάρυστος στις 7 Ιουνίου.
Στο Αυλωνάρι οι Γερμανοί ήρθαν ακόμη αργότερα. Οι Αυλωναρίτες που ρώτησα και έζησαν εκείνα τα χρόνια θυμούνται τις φάλαγγες των Γερμανών που περνούσαν από τα Χάνια και πήγαιναν προς την Κύμη. Ήταν στις 30 Απριλίου. Τις κοιτούσαν ψηλά από την πλατεία και το προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Είχε μαζευτεί λίγος κόσμος, κυρίως ήτανε παιδιά. Καμιά ομάδα γερμανών στρατιωτών δεν έστριψε τότε να έρθει στο Αυλωνάρι.
Οι πρώτοι γερμανοί στρατιώτες ήρθαν στο Αυλωνάρι στις 21 Ιουνίου. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η μία ομάδα στρατοπέδευσε στο Γκουβελάρη, η δεύτερη στη περιοχή Γενησάρικο ( εκατό μέτρα νότια του Γεωργικού Συνεταιρισμού) και η τρίτη δυτικά της Αγίας Βαρβάρας. Η επίσημη παράδοση του Αυλωναρίου έγινε από τον πρόεδρο της Κοινότητας Γεώργιο Παπαναστασίου στις 28 Ιουνίου 1941 όπως φαίνεται από επίσημο έγγραφο της κοινότητας, το οποίο δημοσιεύεται ασχολίαστο για πρώτη φορά σήμερα και βρίσκεται μαζί με άλλα έγγραφα στο αρχείο του ΡΟΠΤΡΟΥ. Το έγγραφο είναι μεταφρασμένο και στα Γερμανικά.
Αυλωνάριον 28 Ιουνίου 1941
Κύριε Διοικητά
Διερμηνεύων τα αισθήματα των συμπολιτών μου, σας εκφράζω τας ειλικρινείς ευχαριστίες μου, δια την ευγενή συμπεριφορά του Στρατού σας προς τους κατοίκους της Κοινότητός μου.
Όταν προ επταημέρου ήλθατε εις την κωμόπολίν μας, σας είπον ότι πρέπει να πιστεύσητε, πως ευρίσκεσθε μέσα σε φιλικόν περιβάλλον. Το διαρρεύσαν από της ελεύσεώς σας διάστημα, ήρκησεν, ώστε η πεποίθησις την οποίαν είχομεν, δια τα έναντι των Ελλήνων αισθήματα του Γερμανικού Έθνους, επιβεβαιωθή εμπραγμάτως.
Εκτιμώντες δεόντως και όλως ιδιαιτέρως τα εξόχως ευγενή αισθήματα Υμών, των αξιοματικών και στρατιωτών σας, δύναμαι να Σας διαβεβαιώσω κ. Διοικητά σήμερον, ότι ευρισκόμενοι εις την Κοινότητά μας, πρέπει να θεωρήσητε, ότι ευρίσκεσθε εις την ιδίαν σας Πατρίδα.
Μετ' εξαιρέτου τιμής
Γεώργιος Παπαναστασίου
Πρόεδρος της Κοινότητος
Όμως ο Γερμανός Διοικητής, επειδή ο Πρόεδρος της Κοινότητας δεν έχει θέσει την υπογραφή του στο κείμενο προσφώνησης του απαντά γραπτώς σε αυστηρό τόνο, στη πίσω πλευρά της σελίδας.
Κ. Πρόεδρε
Η υπογραφή τίθεται ιδιοχείρως (εκτός εις την μετάφρασιν) και μόνον εάν υπάρχει σκοπιμότης υπεκφυγής μηχανοποιείται, αλλά εδώ δεν νομίζω ότι υπάρχει τοιαύτη περίπτωσις. Επιστρέψατέ μου γρήγορα την επιστολήν.
Προφανώς την απάντηση του Γερμανού Διοικητή την διάβασε μεταφρασμένη ο Πρόεδρος της Κοινότητας Αυλωναρίου, δόθηκαν «οι πρέπουσες» εξηγήσεις και ο Γερμανός του ξαναγράφει στη συνέχεια.
Κύριε Πρόεδρε
Συγνώμην δια την παρανόησιν, πάντοτε θα είσθε εν τάξει
Όταν έφθασαν οι Γερμανοί στη πλατεία του Αυλωναρίου υπήρχε ελάχιστος κόσμος. Πρώτος πήγε και τους χαιρέτησε ο Κώστας Φραγκής, ο οποίος όπως έμαθα είχε πιαστεί αιχμάλωτος των Γερμανών στο Α! Παγκόσμιο πόλεμο. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν αντέδρασε καθόλου. Μάλλον ήταν αδιάφορος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
http://eviac.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=233&Itemid=34
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου