ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ

Το περασμένο Σαββατοκύριακο 20-21.9.2008 δημοσιεύθηκαν τέσσερεις εκλογικές δημοσκοπήσεις. Της MRB για τον «Ελεύθερο Τύπο», της RASS για το «Παρόν», της ALCO για το «Πρώτο Θέμα» και της OPINION για το «Βήμα».

Θεωρώ ότι συχνά οι δημοσκοπήσεις είναι πολιτικά κατευθυνόμενες και δεν γίνονται με αξιόπιστο επιστημονικά τρόπο. Θα προτιμούσα να υπάρχει ένα Δημόσιο Ινστιτούτο Δημοσκοπήσεων που να ελέγχεται από τους αρμόδιους επιστημονικούς συλλογικούς φορείς.

Παρ' όλα αυτά επειδή όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά κι επειδή οι τέσσερεις αυτές δημοσκοπήσεις μπορεί εν μέρει να εμπεριέχουν αντικρουόμενες σκοπιμότητες, έκανα τους ακόλουθους υπολογισμούς:

Ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων αυτών σε ότι αφορά την πρόθεση ψήφου για τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία 34 χρόνια, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι 56,6%.

Αρκετοί ψηφίζουν με μαύρη καρδιά τα δύο αυτά κόμματα, γιατί δεν βλέπουν κάποια άλλη ρεαλιστική εκδοχή διακυβέρνησης της χώρας.

Ο μέσος όρος του αυθαίρετου(;) αθροίσματος του ΣΥΡΙΖΑ, των Οικολόγων, των μικρότερων κομμάτων, των λευκών, των άκυρων, των αναποφάσιστων φτάνει στο 30,3%.

Παρέλειψα τις πιο «μπετοναρισμένες» ψήφους προς το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ, παρ' ότι και αυτό είναι σχετικό.

Το ερωτημά μου είναι «απλό» και «περίπλοκο;»: Είναι αδύνατη, τώρα όχι αύριο, η εκπόνηση και συγκρότηση μιας αξιόπιστης, ρεαλιστικής, κοινωνικά δίκαιης και δημιουργικής, προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας; Αναγέννησής της;

Που να αντιπαρέρχεται την πολυδοκιμασμένη και έωλη διακυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και της πλειοψηφίας των ηγετικών στελεχών τους. Που να εμπνεύσει και να δώσει ελπίδα στον ελληνικό λαό.

Που να μην την μεταθέτει για το αόριστο μέλλον, όπως λέει μέχρι στιγμής τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ (Μ.Ο.10,2%), προσδοκώντας σε μια αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων που θα οδηγήσει με τη σειρά της σε μια θολή αριστερή διακυβέρνηση.

Αντέχει άλλο η κοινωνία, η χώρα, τέτοια σήψη, τέτοια φθορά, τόση αδικία, τόσο ψέμμα και τόση υποκρισία; Τόση εθελοτυφλία;

Αριστερή, προοδευτική, δημοκρατική, δημιουργική ή όπως θέλετε πείτε την, πολιτική δεν είναι αυτή, που φροντίζει πριν από όλα να δικαιώσει και να αναπαράξει τον εαυτό της. Αλλά αυτή που μοχθεί στη πράξη για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών. Αδιαφορώντας για τις ταμπέλες που για αρκετούς κι όχι εντελώς αδικαιολόγητα είναι επίφοβες.



ΜΠΛΟΓΚ: Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΝΑ

http://kanenaskathenas.wordpress.com

Δημήτρης Κουμάνταρος