Μονή μεγίστων μεγαβάτ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ Φωτ.: ΛΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


Ο ίδιος διαχρονικά και διακομματικά δοκιμασμένος τρόπος, φαίνεται ότι χρησιμοποιείται κατά κόρον στις «ιερές μπίζνες» των αγιορείτικων μοναστηριών, όταν εγείρονται αξιώσεις από το ελληνικό Δημόσιο για διεκδικούμενες εκτάσεις: Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδοτεί θετικά για τις μονές, δίνοντας έτσι το άλλοθι στους κυβερνητικούς παράγοντες να παραιτηθούν από τις δικαστικές διαμάχες. Δηλαδή μια δουλειά «καρμπόν» με τη γνωστή υπόθεση «Βατοπεδίου».



Στον βραχώδη όγκο της νότιας Σκύρου οι αγιορείτες σχεδιάζουν να «θερίσουν» εκατομμύρια ευρώ από τους ανέμους.
Η «Κ.Ε.» φέρνει σήμερα στο φως μια ακόμη παρόμοια ιστορία. Αυτή τη φορά η μοναστηριακή «μπίζνα» επεκτείνεται στον τομέα της ενέργειας!

Η υπόθεση αφορά την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, την παλαιότερη του Αγίου Ορους, που κατάφερε, με χρυσόβουλα του 10ου αιώνα του Νικηφόρου Φωκά, να αναγνωριστεί ως ιδιοκτήτρια μιας δασικής έκτασης 38.000 στρεμμάτων στη νότια Σκύρο.

Η συγκεκριμένη έκταση αντιστοιχεί στο 1/8 του νησιού και μέρος της έχει χαρακτηριστεί «Natura».

**Η μονή σύστησε εταιρεία, με στόχο να δημιουργήσει 10 αιολικά πάρκα, συνολικής ισχύος 333 MW και προϋπολογισμού 450 εκατ. ευρώ, ενώ η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα προσεγγίζει το 1/3 της ισχύος του λιγνιτικού σταθμού Μεγαλόπολης. Πρόκειται για την Αιολική Νότιας Σκύρου Α.Ε. με εταίρους κατά 95% τη μονή και 5% την εταιρεία ΕΝΤΕΚΑ Α.Ε. (συμφερόντων Κ. Φιλιππίδη), που είναι και ο τεχνικός σύμβουλος του έργου.

Ποια είναι η σχέση της μονής με τη Σκύρο; Της ανήκει το μετόχι του Αγ. Γεωργίου στο κάστρο του νησιού.



* Τον Ιούλιο του 1998, με αφορμή μια κοινοτική επιδότηση που διεκδικούσε από την Ε.Ε., άσκησε αγωγή στο Πρωτοδικείο Χαλκίδας ζητώντας να της αναγνωριστούν 38.000 στρέμματα στη θέση «Βουνό» στη νότια Σκύρο.

Με χρυσόβουλα του Φωκά

Επικαλέστηκε χρυσόβουλα του 10ου αιώνα, δωρεά του Νικηφόρου Φωκά και ισχυρίστηκε ότι από το «1831 ενέμετο συνεχώς και αδειαλείπτως με τα προσόντα της εκτάκτου χρησικτησίας, χωρίς ποτέ να ενοχληθεί παρ' ουδενός, ούτε από το Δημόσιο...»

* Δικαιώθηκε τόσο πρωτοβάθμια όσο και στο εφετείο, όπου προσέφυγε το Δημόσιο. Τον Μάρτιο του 2001 το Δημόσιο άσκησε αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης (8.665/2000) του Εφετείου Αθηνών, υποστηρίζοντας ότι οι δικαστές δεν έλαβαν υπόψη σημαντικά έγγραφα της Δ/νσης Δασών του υπουργείου Γεωργίας σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς.


* Δύο μήνες μετά (28/5/2001) το Δ' τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους γνωμοδότησε ότι είναι «αβάσιμες» οι αιτιάσεις του Δημοσίου. Ετσι έδωσε το «πάτημα» να παραιτηθεί η πολιτεία υπέρ της Μονής!

**Τον τρόπο με τον οποίο σχεδίασαν την επένδυση τους τον εισηγήθηκε ο νυν βουλευτής Θεσσαλονίκης της Ν.Δ. Γ. Σαλαγκούδης. Τον είχαν συναντήσει αρχές του 2005, ως υφυπουργό Ανάπτυξης, και του ζήτησαν τη γνώμη του. Τους πρότεινε, θυμάται ο Δ. Καραγιαννακίδης, δικηγόρος της μονής και πρόεδρος σήμερα της «Αιολικής Α.Ε.», να μη νοικιάσουν την έκταση έναντι «πινακίου φακής», αλλά να δημιουργήσουν μια δική τους εταιρεία και να αναθέσουν την ανάπτυξη του έργου έναντι ποσοστού. Οταν μεγιστοποιηθεί η αξία της επένδυσης και πάρουν τις σχετικές άδειες, τότε να το πωλήσουν με πολύ υψηλό τίμημα σε κάποιον μεγάλο επενδυτή.

Πυλώνες ύψους 100 μέτρων

Σήμερα το «μπίζνες πλαν» των μοναχών προβλέπει την εγκατάσταση 111 ανεμογεννητριών στο όρος Κόχυλας. «Υποβρύχιο καλώδιο θα ξεκινάει από τη Σκύρο, θα καταλήγει στα ανατολικά παράλια της Εύβοιας, την οποία θα διασχίζει υπογείως, στη συνέχεια πάλι με υποβρύχιο καλώδιο από τον Ευβοϊκό η ηλεκτρική ενέργεια θα μεταφέρεται στο Κέντρο Υψηλής Τάσης της ΔΕΗ στη Λάρυμνα», μας είπε ο Κ. Φιλιππίδης, της ΕΝΤΕΚΑ Α.Ε., περιγράφοντας το τεχνικό μέρος του έργου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=53223864