Η πρόσφατη κρίση στην παγκόσμια νομισματική αγορά απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο ασταθές είναι το μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται αποκλειστικά σε επενδύσεις χωρίς την απαραίτητη "πρώτη ύλη".
Μία εταιρεία επενδύσεων που πλουτίζει σε λίγους μήνες εκμεταλλευόμενη διεθνείς συγκυρίες το ίδιο εύκολα οδηγείται και σε πτώχευση από γεγονότα που απλά δεν προέβλεψε. Η υπερβολική συγκέντρωση πλούτου στις εταιρείες επενδύσεων, που βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το τι προσφέρουν αυτές οι εταιρείες στην παγκόσμια οικονομία σαν πρωτογενές αγαθό, ήταν θέμα χρόνου να αποδειχθεί μια ουτοπία.
Ας συγκρίνει κάποιος πόσο ακλόνητες είναι σε παρόμοιες διακυμάνσεις εταιρείες που παράγουν προϊόντα-από πετρέλαιο και χάλυβα μέχρι νέες τεχνολογίες και επικοινωνίες- και πόσο εύκολα χρεοκοπούν ή εξαγοράζονται εταιρείες που στηρίζονται στην "μεσιτεία κεφαλαίων". Οι μεν πρώτες αποσταθεροποιούνται μόνο σε κομβικά σημεία και συνήθως προβλέψιμα όπως πχ εφαρμογή μίας νέας τεχνολογίας που δίνει πλεονέκτημα σε κάποια από τις εταιρείες και ζημιώνει άλλες.
Απ την άλλη οι μεγαλομεσίτες του χρήματος στηρίζουν τον πλουτισμό σε "συμβουλές και πληροφορίες" , που ναι μεν πρέπει να υπάρχουν αλλά είναι πλέον καταφανές ότι η υπεραξία που τους έχει πιστωθεί είναι τουλάχιστον δυσανάλογη με την πραγματική τους αξία. Το πρόβλημα επομένως δεν βρίσκεται στην παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της αλλά στο τρόπο που διαχειρίζεται τα κέρδη της, πληρώνοντας τεράστια ποσά στους διαχειριστές τους.
Στην φύση κενό δεν υφίσταται και επειδή αυτή η λανθάνουσα υπεραξία των επενδυτικών συγκροτημάτων δημιουργεί πολλά κενά στην οικονομία (χρήματα χωρίς αντίκρισμα) το κουφάρι κάποιας Lehman Brother πάντα θα βρίσκεται για το καλύψει.
http://press-gr.blogspot.com/
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου