ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΣΤΗ ΒΙΓΛΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΠΥΡΓΟΥ

Ιωάννης Βογιατζής

Δοξαστικό Στη Βιγλατορία του Παλαιόπυργου

Αφιερωμένο στο Μάνο και την Αναστασία Φαλτάϊτς για τα πέντε χρόνια της φιλίας μας.

«Πόσο πίσω στα παλιά πάει το παραμύθι ή ακόμα η ιστορία που βαθιά στη γή απλώνει ρίζες για να γεννήσει το θαύμα;» Η Βιγλατορία του Παλαιόπυργου είναι ένας κόσμος που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, αρκεί κανείς να γκρεμίσει τα τείχη που χωρίζουν το όνειρο απ την πραγματικότητα. Αρκεί να αφεθεί στη γοητεία του ονείρου, την έκσταση του οράματος, τη δύναμη της μνήμης. Είναι βέβαια κρυμμένος, προστατευμένος από τα μάτια και την αγυρτεία του όχλου και των μη μυημένων. Είναι ένας κόσμος ζωντανός. Μοσχοβολά από το θυμάρι, το δεντρολίβανο και το μάραθο του Παλαιόπυργου, ευφραίνεται από το κρασί που πίνουν οι Καστροφύλακες, φιλεύει σταφύλια και σύκα, τραγου6δά και χορεύει, ντύνεται τα πρωτόφαντα χρώματα της νιότης, κρατιέται στον άνεμο, τη γή γερά πατά κι η φτέρνα δυναμώνει.

Ο Μάνος Φαλτάϊτς στην ποιητική του συλλογή με τον τίτλο «Η Βιγλατορία του Παλαιόπυργου» για πρώτη φορά παρουσιάζει μαζί και ολοκληρωμένα όλη την ιστορία, την αισθητική, το μέγεθος, το βάθος και την προοπτική της Βιγλατορίας του Παλαιόπυργου. Σκαλίζει τη γή, ταξιδεύει στις θάλασσες, ψηλά στέκει στις επάλξεις του Νταϊσμού του, ανακαλύπτει Μυστικές Πόλεις ή θησαυρούς κρυμμένους σε σπηλιές, χρησμοδοτεί και ιερουργεί στα μαντεία και τα ιερά, ξαναφέρνει το Χρυσό το γένος των ανθρώπων, παλεύει με τα ενάντια στο φώς πνεύματα, κάστρα χτίζει και κάτω απ' τη σελήνη ως άλλος Πάνας χορεύει κι ερωτοτροπεί με τις Νύμφες, τραγουδά για τις Βίγλες που άγρυπνα πάντα διαφεντεύουνε τους τόπους, για τα κελιά τα μοναχικά στο ημίφως τους Βιγλάτορες να στυλώνουν με τα οράματα ενός κόσμου περήφανου και μεγαλειώδους, υψώνει λάβαρα, εξυμνεί τον ήλιο και τ' αστέρια, θαυμάζει τον ουρανό και η θάλασσα, μιλά στα γεράκια και τους γλάρους και στέλνει μηνύματα στην άκρη του κόσμου6, παίζει με τον άνεμο ή παλεύει με το μανιασμένο αγέρα, μυρίζει τα χόρτα, τ' άσπρα και τα λουλούδια και χαίρεται τα μελίσσια, τις κάπαρες, τα δέντρα και τους καρπούς, γεύεται το κρασί για να στυλώσει το κορμί, υμνεί τη γαλήνη τη ζωοφόρο και την εύοσμη άνοιξη, το καθαρό νερό και το υψηλό φρόνημα, τις μοναξιές των αγίων του, το απέραντο κι όμως τόσο μέσα του θείο, την περηφάνια της γενιάς του, την ιστορία, τους θρύλους και τις παραδόσεις του Γένους των Φαλταγηδών, τη γή που την κατοικεί από πάντα και για πάντα, είτε ανηφορίζοντας στην κορφή του απόλυτου, είτε κατηφορίζοντας με στητό το κορμί και το πνεύμα για ν' αυγατίσει στη ζωοδότρα τη γή του. Ο Μάνος Φαλτάϊτς όπως όταν ζωγραφίζει δημιουργεί έναν ονειρικό, μυθικό κόσμο φτιαγμένο από τα πρώτα υλικά του κόσμου, την ωραιότητα και το μεγαλείο. Δημιουργεί τη Βιγλατορία του Παλαιόπυργου. Το δικό του παραμύθι, αληθινό όπως ό ήλιος που ανατέλλει, μεγάλο όσο η θάλασσα, αιώνιο σαν την αγάπη. Δημιουργεί έτσι μιαν άλλη πατρίδα σκαρφαλωμένη στον πελασγικό Παληόπυργο, έναν άλλο τόπο περ' από τα σύνορα στην ομιχλώδη διάσταση της ουτοπίας, μακριά από την ασχήμια και την κακία του κόσμου, έναν άλλο κόσμο προικισμένο με την υγεία του πόντου, θεμελιωμένο στη δύναμη των Φαλταγηδών και την αγάπη της Θέμιδας, ευλογημένο από τις Μούσες, περπατημένο από ήρωες, και ξεπερνά τις λέξεις, περνά στα χρόνια και τους αιώνες για να γίνει δύναμη κι εικόνα ενός αρχέτυπου κόσμου, όραμα και μνήμη: Με την γενναιόφρονη γή, πλυμένη στο αίμα και το μόχθο σφύζει από το νερό και την αγάπη σπαρμένη, σκορπίζει κρίνους, τριαντάφυλλα, καρώνες να στολίζονται τα σκυριανόπουλα, κάπαρες για να στηρίζουνε καλά του Παληόπυργου τις πέτρες, λεμονιές, πορτοκαλιές, κυπαρίσσια να βασιλεύουν για να διδάσκουνε τη μνημοσύνη, κλήματα και συκιές, φασκόμηλο, δεντρολίβανο, θυμάρι και μάραθο για να σε πιάνει ρίγος και κεί να αγκαλιάζεις τον κόρφο και την πέτρα την πανάρχαια τις νύχτες τ' Αυγούστου και από πάνω το φεγγάρι απτόητο να γεμίζει τον ουρανό, τ' αστέρια να μάχονται με το λίγο φώς τους ν' αγγίξου τις καρδιές, να μιλήσουν στους έρωτες και να γίνουν τραγούδια λεύθερα σαν το φώς η πλατειά σαν τον άνεμο που η Βιγλατορία χαίρεται να παίζει και να ταξιδεύει στις θάλασσες με την Αργώ για το χρυσόμαλλο δέρας ή από δώ το χρονικό του Αιγαίου που μάχεται να γράφει, και κεί πάνω άλλη χαραμάδα να λευτερώνει το φώς στα κελιά για να σεριανίσεις το πρωί τον ήλιο, το ρυάκι ν' αγγίξεις για να μυρίσεις τα σύννεφα, τις νύχτες πανίσχυρος την ψυχή σου ν' αναπάψεις απ' το παρελθόν στο παρόν τινάζοντας τους Μαρτσέλο, Γριμάλδι, Μαλατέστα κι Ανέστηδες, ξαναβρίσκοντας σε υπόγειες πόλεις, σπηλιές, κελιά ή βίγλες την πεμπτουσία του χρέους, ανοίγοντας παραθύρια να μπούν το φώς κι ο ήλιος, η απέραντη της Βιγλατορίας χλωρίδα και πανίδα, τα βουνά κι οι θάλασσες, η ευφροσύνη των δέντρων, η γαλήνη των καρπών, ο διάφανος αιθέρας, η ελπίδα της ανατολής, τα βαθιά όνειρα, οι νύμφες του Κηφισού ποταμού, ο Πάνας με το σουραύλι του, οι λεμονιές κι οι πορτοκαλιές που σε καλωσορίζουν στη χαρά και την αρμονία, ο Μύστης Κωνσταντίνος Φαλτάϊτς ψηλά να σηκώνει τη μνήμη και τη συνείδηση των ανθρώπων, ο Αχιλλέας στην πρώτη απλοχεριά του πόθου, το χορτάρι που ως πάνω ανεβάζει τη μουσική, η ελιά που στα φύλλα της πάνω κάθονται για να ονειρευτούν οι άγγελοι, η Θεία Μαρία Φαλτάϊνα του Παλαιόπυργου άκαυτη βάτος, να φωτίζει τα μέλλον τα, Πελασγοί, Κάρες, Κρήτες, Δόλοπες, Αθηναίοι, Βυζαντινοί,Βενετσιάνοι, Τούρκοι με ηλιοκαμένα τα μπράτσα και τα στήθια περνούν και μες στα μάτια, ο χρόνος δε νογάει τη θύελλα, σαν τις ρίζες βαθύς πηγαίνει μπροστά, τότες που τίποτε δε χρειάζονταν να σβηστεί, τίποτε ν' ανάψει, γιατί τότε όλα πρωτάρχιζαν με την άνοιξη να χορεύει στην άκρη των ονείρων μας, στην αρχή του παραμυθιού, στη γή που μοσχοβολά ακόμα η αιωνιότητα. Καλημέρα Βιγλατορία του Παλαιόπυργου! Καλημέρα, η πρίν την Αυγή και μετά τον ήλοιο. Καλημέρα σήμερα που ονειρεύεσαι το χτές και νέος πάλι αύριο δίχως ρυτίδα ταξιδεύεις στην άλλη άκρη του κόσμου την πλευρά, του κόσμου θησαύρισμα. Καλημέρα Βιγλατορία του Παλαιόπυργου, Πρώτα πάντα Εσύ η συνείδηση και των μυστηρίων η γή, Τώρα από πάντα Εσύ ο Φάρος ο άσβηστος κι ο Λόγος ο αστρικός. Τώρα αρχίζει το Παραμύθι Και μια νέα μέρα ξημερώνει!!! Καλημέρα Μάνο, Καλημέρα Αναστασία, Καλημέρα Βιγλατορία του Παλαιόπυργου!!!

Ιωάννης Βογιατζής Βιγλατορία του Παλαιόπυργου Σκύρος, 28/3/2006
http://skyroson.gr/skyros/